W dzisiejszym świecie problem samotności nie jest tylko kwestią indywidualną, lecz także społeczno-ekonomiczną, złożoną z wielu czynników, z których wiele ma swoje korzenie w kapitalistycznym systemie. Kapitalizm ze względu na zaostrzające się w nim sprzeczności wewnętrzne prowadzi nieuchronnie do samotności, niszcząc stosunki społeczne.
Jednym z kluczowych aspektów jest bieda i wykluczenie społeczne, które są powszechne w kapitalizmie. Ludzie znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej często borykają się z problemami samotności, gdyż brak środków finansowych może prowadzić do izolacji społecznej i braku uczestnictwa w aktywnościach społecznych.
Dodatkowo bardzo trudno dziś założyć i utrzymać rodzinę. W kapitalistycznym społeczeństwie, gdzie pasożytnicza mniejszość wyzyskuje pracującą większość, utrzymanie rodziny staje się wyzwaniem, szczególnie dla osób znajdujących się na niższych szczeblach społeczno-ekonomicznych. Co więcej, dla wielu kobiet założenie rodziny wiąże się z ryzykiem utraty pracy i utrzymania, co może prowadzić do dalszego wzrostu samotności. Przyczynia się to mocno do spadku liczby narodzin w naszym kraju.
Korporacyjna „etyka pracy” także odgrywa swoją rolę w generowaniu samotności. Długie godziny spędzone w pracy, brak równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, oraz ciągła presja na wydajność mogą prowadzić do izolacji społecznej i braku wsparcia emocjonalnego. Nawet gorzej, z całą surowością warto to podkreślić: kapitalizm jest przyczyną wielu samobójstw.
Sytuacja mieszkaniowa jest również istotnym czynnikiem. W kapitalizmie, gdzie nieruchomości są traktowane jako towar, dostęp do godnego mieszkania może być utrudniony dla wielu osób. Na własne cztery kąty mogą pozwolić sobie jedynie nieliczni. Wiąże się to z kredytem na wiele lat, który nie jest wcale taki łatwy do uzyskania. Duża liczba młodych Polaków wciąż mieszka z rodzicami lub zmuszona jest wynajmować mieszkania. Brak stabilności mieszkaniowej to upadek instytucji rodziny.
Burżuazyjna mentalność i reakcyjne idee, promowane w ramach kapitalizmu, tylko pogłębiają samotność. Indywidualizm i egoizm, które są często propagowane jako wartości, prowadzą do osamotnienia społecznego i braku więzi międzyludzkich.
W walce z problemem samotności, konieczne jest spojrzenie na jego społeczno-ekonomiczne źródła i podjęcie działań mających na celu zmianę struktur, które go generują. Rozwiązaniem jest socjalizm, który jest systemem sprawiedliwym, równym i opartym na solidarności społecznej.